Mnarani
Mnarani betekent in Swahili ’plek van de vuurtoren’. En niet ver van de vuurtoren van Nungwi, de meest noordelijk plaats van Zanzibar, is het Mnarani zeeschildpaddenopvangcentrum gevestigd. Hier worden gewonde groene zeeschildpadden, die verstrikt zijn geraakt in de netten van vissers, naartoe gebracht om weer op krachten te komen.
Onze gids Soleiman draagt de schildpadden een warm hart toe en vertelt er gepassioneerd over. Hij gooit voedsel in het water zodat de dieren naar de oppervlakte komen en we ze goed kunnen bekijken.
De schildpadden verblijven in een natuurlijke poel tussen de koraalrotsen vlak achter het strand. De poel staat via een spleet bij vloed in verbinding met de oceaan, het water is dus natuurlijk voor de schildpadden.
Op de stranden van Nungwi worden geregeld schildpadnesten aangetroffen. Vrijwilligers houden deze nesten in de gaten. Zodra de eieren uitkomen worden de jonkies naar Mnarani gebracht, waar ze 10 maanden in speciale bassins verblijven voordat ze worden uitgezet in zee. Men hoopt zo de met uitsterven bedreigde populatie een steuntje in de rug te geven.
Het dieet van jonge zeeschildpadden bestaat uit kleine zwemmende diertjes zoals kwallen en kreeftachtige. Als hun schild zo’n 20 centimeter groot is schakelen ze over op plantaardig voedsel.
Het enthousiasme straal van de gids af. En terecht, want het zijn prachtige beesten.
Hopelijk draagt het project bij aan het voortbestaan van de soort.
Heel herkenbaar verhaal, we hebben dat meegemaakt op Java en zelfs een schildpad eieren zien leggen.
Wel leuk overigens dat jullie weer in Afrika waren. Een werelddeel wat volgens mij, jullie ervaren als een tweede huis.
Wat zijn ze prachtig getekend. Als ik het goed zie hebben ze maar weinig botten. Misschien logisch, want voor de stevigheid hebben ze al een schild. Ik vraag me alleen af of de buikkant ook zo hard is.