Na ruim een half jaar vond ik het vanmiddag eens tijd worden voor Jimny’s eerste wasbeurt.  Een enthousiast poetster ben ik niet, dus deze auto past bij mij, hij mag een beetje vies zijn. Maar als je bijna niet meer kan zien dat ie zwart is, dan zal ook ik er aan moeten geloven. En zo in het zonnetje viel het best mee.

Voor wie het niet meeviel was Umberto, Brimstone’s trouwe automaatje. Hij kreeg de schrik van zijn berenleven: “help, ik verdrink!”, hoorde je hem gillen achter glas.

Het water bleef maar stromen, gelukkig kon ie met één oog nog net zien dat de wereld niet verging. Dat zijn sjaal niet nat werd stelde hem ook wel iets gerust.

Umberto kreeg er pas echt wat vertrouwen in toen hij weer goed naar buiten kon kijken en de ramen alleen maar nat bleken.

Nadat Jimny glimmend gezeemd was, mocht Umberto even bijkomen in het zonnetje. Hij begon toen direct te informeren of er berenzwemlessen werden gegeven. En Umberto zou Umberto (echte Italiaan) niet zijn als ie niet gelijk daarna heel stoer begon te beweren dat hij in een mum van tijd z’n A- en B-diploma zou halen. Twijfels over het hele plan kreeg hij wel toen ik vertelde dat je niet kan zwemmen met een sjaal om. Nou ja, we zien wel, ik zal eens voor hem googlen.