In mijn hotel in Gambia grensde het ontbijtterras direct aan het strand. Behalve dat ik daar van een lekker fruitontbijt genoot, werd ik vermaakt door een groep van zo’n zeven zwerfhonden.  Voor het terras was hun vaste ochtendstek, ze speelden wat, luierden een beetje en hielden natuurlijk de toeristen in de gaten, want je weet maar nooit…………

Ze hadden allemaal wel wat littekens, maar ze zagen er weldoorvoed en zeer tevreden uit. Ze hoorden echt bij elkaar. Ik zag allerlei sociaal gedrag dat ik zo goed ken van onze eigen honden.

Eén teefje sprong er voor mij uit, ze leek heel veel op onze Iris. Natuurlijk was deze Gambiaanse Iris geen Beagle, maar uiterlijk had ze veel van haar weg. Haar bewegen en vooral haar oogopslag waren als twee druppels water. En dan het gedrag van Strand-Iris, ik heb er echt om zittten lachen, lekker spelen met de reuen, maar als het niet precies naar haar zinnetje was flink bitchen.

Terwijl ik op vakantie was is het tussen de bomen afgewerkt. Nieuw grind met Drentse zwerfkeien. Achter het huis begon vandaag een nieuwe grote klus.

Voor wat daar gebeurt moeten de honden een paar vierkante meter speelveld inleveren.

Ze zagen direct nieuwe mogelijkheden. Over dat nieuwe hek spring je vanaf het Beaglekasteel makkelijk heen. Helaas jongens, dat hadden wij ook bedacht.

Het hek is verhoogd en met heidematten bekleed. En dan komen er nog een paar veiligheidsmaatregelen, we weten dat de honden heel inventief zijn. Kan je er niet overheen, dan er onder door bijvoorbeeld.

En wat gebeurt er nou achter het huis? Er wordt een parkeerplaats aangelegd, zodat onze auto’s op eigen terrein kunnen staan. We wisten, door opmeten, dat dat kan, maar wat een enorme ruimte nu een stuk van de dikke struikenwal weg is.

Er wordt een putdeksel gevonden, later zelfs nog een. Even werkoverleg, wat doen we ermee? We besluiten ze te laten zitten.

M’n postzegeltuintje achter het huis ben ik kwijt. De roos wordt wel gered. De hekken aan de zijkanten van de parkeerplaats laten we begroeien met klimplanten, de roos mag daar weer fijn meedoen.

En dit is het resultaat van een dag hard werken. Morgen weer verder.

Twee koeien in het dorpje Toubacouta (Senegal) kijken wat verstoord op. Of ze op de foto wilden? Ze moesten er niet veel van hebben. Eén had er toch wel oren naar, toen ik haar een starstatus op het Brimstone weblog beloofde.

In Toubacouta (Senegal) heb ik een geinig tochtje per ezelkarretje gemaakt. Ik droeg een rood petje, niet voor het mooi, maar omdat ik eerder in een open jeep mijn voorhoofd gruwelijk had laten verbranden. Staan in de jeep, alles willen zien, wind door de haren en niet in de gaten hebben dat de zon tekeer ging op m’n witte huid. Om nog buiten te kunnen komen was het petje pure noodzaak.

Maar ik had Black, het ezeltje, al zien kijken, zo’n pet zou haar ook staan. En, ja hoor ze had gelijk. Eerst stoer, de klep in de nek. Andersom stond haar nog veel beter.

Vanmorgen om kwart voor vier landde het vliegtuig dat me terugbracht van een geweldige vakantieweek in Gambia en Senegal. Het was nog maar gistermiddag dat ik plezier had met deze vrouwen op het strand van Kotu in Gambia.