Georgia en Toubab hadden toen ze jonger waren er enorm plezier in om bloemen uit de vazen te sjorren,  bovenop een boeket te gaan zitten en het toppunt van die lol was de hele vaas om te gooien. Nou gun ik ze best hun kattenkwaad, maar toch besloot ik geen bloemen meer neer te zetten.

Jammer want een huis mist wat zonder bloemen op tafel. Onlangs ben ik het weer gaan proberen. En ze blijven er af.

Bedankt meiden, ik geniet weer van een blommeke in huis en van jullie natuurlijk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aan de voorkant van Huize Brimstone is het vorige jaar aangepakt. Niet lang daarna is ook de omheining aan de kant van de weg helemaal vernieuwd. Betonvlechtwerk met heidematten. Ziet er nog wat kaal uit, maar de groei zit al aardig in de verschillende klimplanten, die er weer een groene wand van gaan maken.

Vandaag is begonnen met de andere twee kanten van ons terrein.

 

 

 

 

 

 

 

 

Vandaag is eerst van alles weggehaald om wat nieuws op te bouwen. En dat geeft weer een gigantische berg snoeihout.

 

 

Ineens is de zijkant van het huis in z’n geheel zichtbaar. Het  oprooien van de brede en dichte haag geeft enorm veel licht in de hondenkamer.

 

 

Een kijkje vanaf de andere kant. Dit was een smal paadje en ineens een enorme ruimte. Dit gedeelte gaat bestraat worden.

 

 

En ook het rommelige houtje-touwtje-hek, dat de tuin scheidde van de es is weggehaald. Doet even vreemd aan zo’n onbegrensde tuin.

 

 

 

 

 

 

Aan alle twee de kanten, waar nu aan wordt gewerkt, komt ook dit betonvlechtwerk.  Bij de tuin aangevuld met half  hoge heidematten. De andere lange kant blijft kaal, alleen het vlechtwerk. Nou ja, kaal, wel met allerlei klimmers er tegenaan. Maar luchtig, het licht wat nu binnenvalt, willen we na één middag al niet meer kwijt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Brimstone blijft het allemaal volgen met de camera, zodat na deze ‘kaalslag’ ook van het opbouwwerk een verslag kan volgen.

Reageren bleek weer niet mogelijk, ondanks de serververhuizing. Er is nu iets aan de instellingen gewijzigd waardoor het probleem wellicht wel verholpen is. Ondervind je problemen laat het mij dan weten, dan zoeken we verder: brimstone@artisticunderground.nl

 

 

Een tijdje geleden zaten Gijs en ik met z’n tweetjes in een auto middenin Serrekunda (The Gambia). Onze gids en chauffeur waren weg, waarheen was ons even niet duidelijk. Gaf niks, raampjes naar beneden en lekker op ‘t gemak om ons heen kijken, het was een hele drukke winkelstraat, dus er viel genoeg te zien.

Omdat de plek waar we stonden ver van al het toeristische gedoe was, probeerde niemand ons iets te verkopen. Men begreep wel dat wij geen groente of vis wilden inslaan.

Totdat een man kwam met deze jurk. Hij duwde hem in m’n handen en ik was verkocht, beter hij had de jurk aan mij verkocht.

Dezelfde avond heb ik hem al gedragen. Het was heel leuk dat mij volkomen onbekende Gambiaanse vrouwen op straat me uitgebreide complimenten gaven. Het werd leuk gevonden dat ik  de Gambiaanse tie-and-dye jurk droeg, het type kleding dat zijzelf ook veel aan hebben.

De ketting heb ik ook in Gambia gekocht. De armbanden had ik al, ze passen er goed bij.

 

De pater familias was de oudste man of de man van de hoogste stand in een Romeins huisgezin. Alhoewel Kilroy geen Romein is kan hij deze titel met ere dragen in ons hondengezin. Hij is 12 mei twaalf  jaar geworden. De oudste Beagle van de groep en een reu waar ze allemaal het meeste respect voor hebben.

 

 

Behalve dat ie onder de reuen nog steeds de dienst uitmaakt, vindt elke hond hem ook enorm lief, ze liggen graag tegen hem aangeknoedeld in een mand. Veel van zijn geweldige eigenschappen heeft ie doorgegeven aan zijn kinderen in de groep; B’Elanna, Gard,  Watson, Liesje en Sleipnir. Ieder van hen weer net wat anders, maar steeds zie je in de nakomelingen iets van Kilroy terug. Overigens ook van zijn onvolprezen moeder en vader, Becky en Baron.

 

 

Ondanks z’n toch al gevorderde leeftijd is het manneke nog in een prima conditie. Vooral het warmere weer geeft hem vleugeltjes, als het wat kouder is komt ie soms wat stram op gang, maar als je twaalf bent mag dat. Het plekje op z’n wang komt van een ontsteking, die hij onlangs had. Wij dachten aan een ontstoken kies, maar de dierenarts stelde vast dat z’n gebit nog puik is. Na een antibioticakuurtje was de bult op z’n wang gauw verleden tijd. Misschien wel een beetje tot spijt van Kilroy, want twee keer per dag naar de keuken mogen voor een minipilletje verpakt in leverworst is natuurlijk niet verkeerd.

 

 

De tuin is dit voorjaar een beetje een stiefkindje geweest, steeds was er wat, waardoor alle beschikbare tijd zomaar weer op was. Maar gister zijn we er aan begonnen.

 

 

Gijs is de graspaadjes te lijf gegaan en Brimstone heeft zich op het onkruid in de borders gestort. Vandaag gaan we verder met het zetten van de puntjes op de tuin-i .

 

 

Maar het resultaat van gister mag al gezien worden.  Nu komt de nieuwe afscheiding met de weg ook mooi uit.  Over het nieuwe hek met de heidematten ben ik erg tevreden. Het oogt veel natuurlijker en zachter dan de houten schutting die er stond.

 

 

Het gammele hek, rechts op de foto, wordt komende week vervangen. Ik vind het best spannend hoe dat weer het totaal van de tuin zal veranderen.