niet meer af – niets anders over
en de weer’ld was niet bedorven – en de wereld zou er
niet slecht mee af zijn
storven – zouden sterven

Ook in de Gouden Eeuw hadden mensen een band met hun huisdieren. Het bovenstaande gedichtje maakte de bekende dichter Constantijn Huygens op 25 oktober 1628 in zijn buitenplaats Hofwijck te Voorburg op zijn overleden hondje Gekkie.

Op veel schilderijen uit die tijd zie je hondjes, bijna nooit in de hoofdrol, maar terloops, ze zijn er. Ze staan, zitten , liggen ergens, maar ze horen er altijd bij. Net zoals dit kleintje op het schilderij Biddende spinster (+/- 1645) van de Leidse schilder Gerrit Dou (1613 – 1675).

In 1650 schildert Gerrit Dou dit hondje nogmaals. En dan wordt het een subliem meesterwerk van deze fijnschilder. Het bosje hout, de Keulse pot, het muiltje zijn allemaal mooi, heel mooi. Maar het hondje is echt, aaibaar. Kijk eens naar dat net open waakzame oogje. En dat allemaal op 16.5 x 21.6 cm.

Lange tijd was dit juweeltje spoorloos. In 2005 kwam het ineens bij Christie’s op de veiling . Het echtpaar van Eijk – de Mol van Otterloo heeft het nu in bezit.

Een foto op internet is mooi, veel mooier is om even neus aan neus te staan met dit heerlijke hondje. Dat kan nog tot en met 30 januari 2011 in het Mauritshuis te Den Haag op de tentoonstelling ‘Made in Holland’