De vernieuwing in kunst en vormgeving in de periode tussen 1918 en 1939 manifesteerde zich ook in de gebruiksvoorwerpen van die tijd.  Eind jaren twintig kwam in de Maastrichtse aardewerkfabrieken, Société Céramique, Sphinx en Mosa, de productie op gang van serviezen die in hun vormgeving, decoraties en kleurgebruik geïnspireerd waren op ondere andere Art Deco kunst.

De oplages van deze serviezen waren groot. Dit werd mogelijk gemaakt door de verbeterde productieprocessen. Bovendien was de afzetmarkt vergroot. De middenklasse kreeg meer bestedingsruimte, een servies was niet alleen meer voor de rijken. De serviezen konden nu ook hun weg naar de huishoudens vinden via winkels als HEMA en Bijenkorf.

Adèle is het eerste servies van Société Céramique dat aansloot bij de nieuwe vormgeving. Het servies is waarschijnlijk tussen 1925 en 1931 ontworpen. In 1931 verscheen het voor het eerst in een catalogus.

Van de drie Maastrichtse fabrieken waren in die tijd de prijzen van Société Céramique het laagst. Een servies uit deze fabriek kostte gemiddeld fl. 2,40, terwijl voor een Sphinxservies tussen de drie en vijf gulden neergeteld moest worden. Société Céramique kon goedkoper produceren, doordat ze van een moderner type oven gebruik maakte. Daar stond wel tegenover dat de serviezen minder verfijnd waren dan die van Sphinx. Het aardewerk heeft een wat bonkig uiterlijk, met hier en daar wat bakfoutjes en een soms wat onregelmatig opgebrachte glazuurlaag. Toch doen deze onvolkomenheden het aardewerk niet echt kwaad, het past mooi bij de vormgeving. Ik ben in ieder geval blij dat ik een paar stukken van Adèle in de kast heb staan.

bron:
Fock, R., Maastrichtse serviezen, 1917-1937. Zwolle (2007)

Het kriebelde al een tijd. Ik wilde weer gaan studeren. En dan niet een of ander los-vast cursusje voor werk of hobby, maar echt studeren op academisch niveau. Zo’n 25 jaar geleden ben ik afgestudeerd als Wijsgerig-Historisch pedagoog. Van die studie heb ik genoten.

Vandaag ben ik opnieuw student geworden. Ik heb me ingeschreven bij de Open Universiteit voor de Bacheloropleiding Algemene cultuurwetenschappen. Die studie richt zich op cultuurgeschiedenis, kunstgeschiedenis, filosofie en letterkunde.

Ik verheug me er enorm op en kan bijna niet wachten om te beginnen. Natuurlijk blijf ik er gewoon bij werken. Bij mijn eerste studie heb ik dat ook altijd gedaan. Ik werkte parttime als schooljuf en later daarbij ook als studentassistent. Dat beviel me prima.

Naast m’n werk, onze honden, de tuin en nu dus de studie wil ik natuurlijk dit weblog in de lucht houden. Juist in de lucht houden, want dit is bij uitstek de plek om boeiende studie-onderwerpen op een  luchtige manier te verwerken.

Hier sta ik met mijn vader en moeder voor het Leidse academiegebouw. Mams houdt mijn kandidaats stevig vast. Wie weet staat over een jaar of drie, vier hier wel weer zo’n fotootje dan met mijn bachelor. Maar dat is niet het belangrijkste, kennis opdoen, nieuwe inzichten verwerven, daar gaat het om.

Brimstone zit hier zo te glimmen achter het stuur, het lijkt wel of ze iets heel bijzonders in haar auto vervoert.

Is dat een nieuw puppy? Nee toch niet, het is onze eigen Gwen. Gwen komt net terug van de trimster met een superkort kapsel, dat haar heel jong maakt. Over een tijdje krijgt ze een paar weken andere verzorgers, die dan geen aandacht aan haar lange haar hoeven te besteden.

Zo gauw ze uit de auto is, probeert ze al haar nieuwe coupe door de heidematten heen aan de andere honden te showen.

Eenmaal binnen is iedereen heel nieuwsgierig. Gwen wordt van alle kanten bekeken en besnuffeld. Liesje, B’Elanna en Fe vinden het wel een stoere metamorfose.

Caitlin heeft haar twijfels. Ze weet zelfs niet eens goed of dit haar beste vriendinnetje Gwen wel is.

“Ik ben het echt hoor, Caitje. It’ me, Gwen.” En volgende week mag Caitje ook. Niet om ook zo kortgewiekt te worden, maar voor een flinke onderhoudsbeurt. Of Cait zich daar nou op verheugt?

Sleipnir inspecteert de oren van Gwen ook nog eens. “Wat lijken ze kort!” Trouwens het beste kereltje is jarig vandaag. Vijf is onze jongste Beagle alweer geworden. We beschouwen hem nog steeds een beetje als de echte pup van de familie.

Winterkoninkje op schaal op voet Papillon SC

Als je iets voor de tweede keer doet, is het dan traditie? Nog niet een erg oude traditie, maar de servieskast in kerstsfeer brengen vind ik zo leuk, dat het zeker een blijvertje wordt.

Soepterrine Etruria SC

Vorig jaar was  de Hollandse kuifkast het decor, nu heb ik me uitgeleefd in de nieuwe kast.  Deze heeft veel meer ruimte, maar toch begint ie zich al heel aardig te vullen met het Société Céramique serviesgoed van voor en net rond de vorige eeuwwisseling.

Kerstman met koffiepot Gloxinia SC

Tussen het serviesgoed staan ook wat kerstmannen, niet van die Amerikaanse ‘Ho, ho, ho kereltjes’. Het zijn eigenlijk wintermannen, die passen bij de mythen rond het winterzonnewendefeest. Mythen die ik veel aansprekender vind in deze tijd van het jaar dan het stalletjeverhaal.

Sauskom met oor Fernande SC