Zo het is me weer gelukt, ik sta op het Brimstone Weblog!

Boven de grote tafel en voor de grote kast wilde ik ook een grote lamp. En dan natuurlijk eentje in Art Deco of jaren twintig stijl. Elke keer speurde ik Marktplaats af en ineens zag ik hem, precies wat ik wilde.

Gelukkig had de verkoopster haar telefoonnummer bij de advertentie gezet. Er waren al biedingen, maar deze wilde ik en daarom moest er gelijk een klap op gegeven worden. We werden het snel eens over de prijs. En toen konden we hem ophalen in Soestdijk, nee niet bij dat witte optrekje.

Daar hangt ie dan. Ik ben echt helemaal tevreden met het gemarmerde meubelstuk aan het plafond.

Onze nieuwe hoekbank bevalt uitstekend. Comfortabel liggenot, lekker ruim en toch knus bij elkaar.

Al twee keer in Gambia geweest en nog nooit een geitenmarkt bezocht. Bij mijn derde bezoek moest dat zeker op het programma staan. Mijn gids Saikou had één van de grootste voor me uitgezocht. Toen we binnen de muren waren kreeg ik de indruk dat er weinig toeristen kwamen. Ik werd in ieder geval met verbazing aangestaard “een toubab hier?”. Geen probleem verder totdat een paar jongetjes aan me vroegen een foto van ze te maken.

Kinderen in Gambia vinden het prachtig om op de foto te gaan. Vooral om op het display naar zichzelf te kijken. De jongetjes stonden al giebelend rond m’n camera, toen er uit het niets een zeer geagiteerde wat oudere vrouw al kijfend op me afstoof. Ik mocht geen foto’s maken en als ik het al deed dan moest ik betalen. Ze begon aan mij en, oh help paniek, aan mijn fototoestel te trekken. Nou ben ik niet zo gauw onder de indruk en zelf ook een bitch, dus ik kon het wel hebben. Verontrustender vond ik dat binnen een mum van tijd een groep om ons heen verzameld was. Natuurlijk, een relletje, altijd leuk.

Een jongeman trok me uit de kring weg. Riep ook mijn gids, die in onvervalst Madinka, liet horen wat hij van de actie van de vrouw vond.

Mijn ‘redder’ zei me dat me niets te verwijten viel, hij had gehoord dat de jongetjes er zelf om vroegen. Vervolgens vond hij het wel heel leuk om zelf met een geit en een meisje dat er liep op de foto te gaan. De rel was door zijn ingrijpen overigens direct over. En ik had onbedoeld een bijna pop-art foto.

Zijn functie op de geitenmarkt;  hij was slachter. De gebouwtjes van de slachterij stonden een paar honderd meter verderop. Op het ogenblik was er niet veel werk, maar de topdrukte zou komen met het Islamitische offerfeest . Hij heeft me over de markt rondgeleid. Nu weet ik  het verschil tussen een Gambiaanse geit en een Malineese. Ik heb de zojuist gearriveerde import uit Mali kunnen aanschouwen, gesproken over halalslachten. En gezien dat de geiten super goed verzorgd worden. Ze worden zelfs gewassen. Een fris uitziende geit met wat vet op de billen brengt immers meer op. Alhoewel de meeste geitjes op deze markt eens in de pot belanden, hebben ze het zo slecht nog niet. Menig Nederlands varken zal ze benijden.

Gard is bij ons geboren als zoon van Brimstone (de eerste en de echte) en Kilroy. Als pup van 8 weken is hij vertrokken. Maar na twee jaar  konden z’n eigenaren hem om allerlei redenen  niet meer bij zich houden. We hebben hem toen opgehaald, hij zou vanuit ons herplaatst worden. Dat laatste is er nooit van gekomen, die lekkere lobbes veroverde snel ons hart. Gard was gewoon weer thuis waar hij hoorde.

Eén van de eerste honden waar hij vriendschap mee sloot was Santa Fe. En die vriendschap is altijd gebleven. Ze houden echt van elkaar die twee. Het is bijna ontroerend om te zien met hoeveel overgave Gard het hoofd van Fe aait, schoonmaakt, tsja wat is het. Dat doet hij elke dag, soms tilt ie voorzichtig haar lippen op en neemt haar gebit ook mee.  En Fe, die blijft altijd stil zitten genieten.