Het eerste wild

Brimstones_eerste olifant

 

En daar was mijn eerste olifant in het wild. Ik ben dan wel zo’n sentimentele muts, dat ik tranen in mijn ogen kreeg. Olifanten zijn vanaf dat ik kleuter was mijn lievelingsdieren geweest en dit was toch wel een heel bijzonder moment.

Die ochtend hadden we afscheid genomen van de Masai die zo vreselijk goed voor ons gezorgd hadden. We reden naar het Mara tented Camp in het natuurreservaat Masai Mara. We kregen daar een mooie tent.

 

Gijs_voor_tent_in_het MaraCamp

 

Echt kamperen dus, nou dat valt wel mee. Het interieur van de tent is gewoon luxe. Niet alleen echte bedden, maar ook een badkamer. Oké, die laatste met beperkt water en verder slechts enkele uren per dag electriciteit, maar wie daar over valt is een kniesoor, die beter naar Center Parcs kan gaan dan naar Afrika.

 

interieur_tent_MaraCamp

 

Na een lekkere lunch stond onze gids Josh paraat om ons mee te nemen op onze eerste echte game drive. In een 4 x 4 Toyotabus doorkruisten we de vlakten van Masai Mara die middag.

En wat we zagen? Veel, heel veel wild. De absolute hoogtepunten van die middag waren een groep leeuwen aan de rivieroever met wel acht jongen, een piepklein olifantje van een dag of drie oud. En heel spectaculair, een jagende cheetah. Helaas voor haar en haar twee jongen miste ze haar prooi net, maar wat een kracht en een gratie.

 

hoogtepunten_masai_mara_1

 

Hoe was het mogelijk dat we nog konden slapen, na zoveel opwinding. Misschien hielpen de pilsjes bij het diner een beetje mee. Gelukkig maar, want de andere ochtend vertrokken we al om zes uur voor weer een game drive door Masai Mara.

De zon zien opkomen in de wildernis van Afrika. Twee jakhalsjes, die op de weg lagen te slapen, we ontweken ze maar net. En dan een vlakte vol, echt vol, gazellen, impala’s, zebra’s en gnoe’s. En op die zelfde vlakte lag een familie leeuw uit te buiken van een ‘ontbijt impala’. Pa leeuw hield de rest van het ontbijt onder beheer.

Mooi om te zien, en daarna niet weer gezien, was de chivatkat. En ondanks hun minder gunstige imago ben ik gecharmeerd geraakt door de hyena’s. Leuke koppies, ze doen echt een beetje aan grote lobbesachtige honden denken.

 

hoogtepunten_masai_mara_2

 

Voor veel meer foto’s kun je naar het album Hakuna matata . Voor meer verhalen en ook foto’s (vergeet ze niet groter te klikken) kun je naar de website van Gijs Siku ya kuzaliwa . Bijna elke dag groeit die site. Nu speciaal aanbevolen : ‘How to become a warrior” en “Elephant”.

6 reacties op “Het eerste wild”

  1. 1

    Dat is wel even wat anders slapen dan op een matje op een houten vloer.
    De site van Gijs bekeken. Heeft hij al lang een site?
    Jouw fotoalbum via Picasa bewonderd. De serie geeft een prachtig beeld van jullie reis met de overweldigende indrukken, het houdt niet op. Ik kan me voorstellen dat je dan wel een pilsje nodig hebt om in slaap te komen. ;-)

  2. 2
    Brimstone

    @ Jetske
    Gijs heeft deze site speciaal voor deze reis opgezet. Hij heeft ook al veel langer andere site(s).

  3. 3

    Geweldig om dat allemaal met eigen ogen te zien. Ik ben gewoon jaloers op je. Niet dat Afrika tot de mogelijkheden behoort hier, maar het zou wel leuk zijn om zelf te ervaren hoe het ruikt, voelt en klinkt daar. Mooie foto’s en die tent is inderdaad geweldig. Lekker met alleen maar gazen ramen en zonder stormbanden! Zelfs een regengeultje graven is niet nodig. Daar wegen de nadelen toch meer dan voldoende tegen op!

  4. 4

    Ik heb heerlijk zitten genieten van al je prachtige foto’s. Het leuke voor mij is dan dat ik onze eigen reis door Kenya in 1993 weer opnieuw aan me voorbij zie trekken. Heerlijk

  5. 5

    Het ziet er allemaal weer erg indrukwekkend uit, ook op Gijs zijn website, maar ik zou dat eigenlijk nauwelijks meer kamperen durven noemen … ;-)
    Vrienden van ons hebben een aantal jaren geleden een dergelijke safari-reis gemaakt. Nadien heb ik hun video-opnamen tot een aantrekkelijke dvd mogen kneden. Diverse beelden komen me nu dan ook wel bekend voor.

  6. 6

    Ik zeg alleen maar niet dat ik jaloers ben omdat ik geleerd heb dat dit niet hoort. Maar anders… ik zou ook best bereid zijn een traantje te laten.


Een reactie plaatsen