Een gemêleerd gezelschap
De ferry tussen Barra en Banjul heeft geen dienstregeling, hij vaart wanneer hij vaart. ’s Morgens kwam ik uit Senegal terug en uit de verte zag ik hem al liggen. Of ik nog op tijd zou zijn, was de vraag. De chauffeur gaf wat meer gas en eenmaal bij het ticketbureau begon het geren en gevlieg. M’n gids haalde snel kaartjes, m’n koffer werd in de handen gedrukt van een jonge knul die er vast wel sneller mee vooruit kwam dan ik. En toen was het rennen……… over een hete, best wel stoffige lange weg. De inspanning werd beloond, de ferry was al een centimeter of 30 van de kade, maar ik kon er nog net opspringen.
Naar het bovendek gaan was natuurlijk geen optie meer, dat zat al vol. Het zou zo wie zo wat lastig zijn geweest, want een kudde koeien versperde de weg naar de trappen. Ik vond ze geweldig. Ze stonden daar los op het dek een beetje heen en weer te dreutelen. Zelf vond ik een plekje op een olievat. Er kwam een man in Islamitische kleding naast me zitten. Daarnaast op een machinebak zat een vrouw, die een lief geitje bij zich had.
De man waarmee ik het olievat als zitplaats deelde, was de iman van Kotu. Met hem heb ik tijdens de overtocht een heel interessant gesprek gehad. Hij had, naar eigen zeggen, veel kennis van natuurlijke geneesmiddelen. Zijn ideeën waren heel verfrissend. Hij wilde meer wetenschappelijk onderzoek naar de werkzaamheid van zijn middelen zodat de echt werkzame, goedkoop te vervaardigen, medicijnen ingezet kunnen worden. Een heel andere benadering dan die van de kwakzalverij-aanhangers hier in Nederland, die elk natuurlijk middel bijna heilig verklaren. Dit was een realistische man, die de kennis die hij overgeleverd had gekregen van zijn grootvader en vader wilde toetsen.
Alweer prachtige koeien. Ik wil altijd graag het ras weten. Het lijken me Fulani’s. De 2e foto vind ik vol contrasten zitten.
Dat was zeker een gemêleerd gezelschap.
Het stukje dat we van de auto zien zit nog mooi strak in de lak. Hopelijk hebben de koeien er met die machtige horens niets al teveel tegenaan staan schurken …
Je hebt prachtige foto’s gemaakt van het gezelschap.
De koeien die los lopen, dat kan daar allemaal. Ach zolang ze maar niet allemaal naar de reling aan stuurboord of bakboord gaan lopen. ;-)
@ Hendrika
Dat zou best de naam van het ras kunnen zijn.
Fula of Fulani’s is eveneens de naam van een nomadisch herdersvolk, dat
vooral met koeien rondtrekt, in West-Afrika. Op één van m’n foto’s (niet op
het log) zie ik de herder van deze kudde met een doek om z’n hoofd geknoopt
als een soort tulband. Zo’n zelfde soort hoofddeksel zie ik ook terugkeren als
ik op Fulani google.
http://www.africaguide.com/culture/tribes/fulani.htm
http://www.sim.org/index.php/content/fulani
Mijn naslagwerk voor koeienrassen is: ‘Genus Bos:cattle breeds of the world’ van Marleen Felius. Vooral de zebu/zeboebult op de rug en de indrukwekkende hoorns vind ik typerend: http://en.wikipedia.org/wiki/White_Fulani_cattle. Voor een vleesras zijn ze overigens wel broodmager of in ieder geval anders dan ik van westerse vleesrassen gewend ben. Ik vind het een mooi koeienras.
wat een heerlijke foto’s, maar wel link hoor, zo’n sprong. Nou ja, had ik misschien ook wel gedurfd.
Gelukkig doen ze dat niet bij de ferry van Hoek van Holland. :-)
Gelukkig dat je de sprong haalde, stel je voor dat je camera nat was geworden, dan hadden we deze mooie foto’s niet kunnen zien. Goed van je dat je die man kon volgen met z’n verhaal, klinkt best ingewikkeld in een vreemde taal.
Met gevaar voor eigen leven de sprong tussen de koeien gewaagd!
Hier staat het veer meestal vol met fietsen, koeien zou toch ook wel wat zijn, maar of ze ze mee zouden nemen?