De van oorsprong Rotterdamse kunstenaar Kees van Dongen (1877 – 1968) was tijdens het interbellum een spil van het mondaine Parijse leven. Zijn atelierfeesten waren vermaard.

Een eerste versie van het schilderij Le Tango is te zien op foto’s van zo’n atelierfeest.

Later (rond 1930) wordt deze versie verder uitgewerkt.  De danser krijgt vleugels, tango met aartsengel, een hemelse dans.

Het schilderij is sinds 2008 in eigendom van Nouveau Musée National de Monaco. Tot en met 23 januari 2011 is het  te zien op de tentoonstelling ‘De grote ogen van Kees van Dongen’  in Museum Boijmans van Beuningen in Rotterdam.

Weer terug van een week Gambia en Senegal. Het was weer geweldig. Eén van de hoogtepunten dit keer was het bezoek aan de reptielen farm vlakbij Kartong, dichtbij de grens tussen Gambia en Senegal.

De reptielen farm is geen slangendierentuin voor de toerist, maar een onderzoeks- en vooral voorlichtingscentrum. In Gambia worden door onwetendheid nog vele slangen gedood. Door het geven van voorlichting aan scholieren hoopt men de angst en de vooroordelen weg te nemen. Toeristen zijn overigens wel welkom, met hun bijdragen wordt het werk van de farm ondersteund.

Bij het neerzetten van een nieuwe afscheiding is ook het hondendomein uitgebreid. Een mooie plek voor een terras bij de honden. Voor wat kleur en fleur hebben we plantenbakken neergezet. In gedachte zie ik volgend jaar de klimrozen ons al omringen. Maar eerst maar eens planten, aan hulp en belangstelling geen gebrek.

Charlie heeft zijn roeping gevonden: hij wil tuinman worden. Het kereltje wijkt niet van m’n zijde en bemoeit zich lekker overal mee.

Even controleren of echt alles wel de plantenbak ingegaan is.

We waren een beetje bang dat de honden de plantenbakken weer snel leeg zouden halen. Maar het zijn echte lieverds, vorige week is alles beplant en het staat er nog steeds.

Ik denk dat Charlie de tuinman een oogje in het zeil houdt als we er niet bij zijn.

Overal op Zanzibar zie je het Bao spel. Nou zijn we geen ’spelletjesmensen’, maar het trok toch wel onze aandacht. Op een achternamiddag heeft Harry ons ingewijd in het Bao la kujifunza (Bao voor beginners). Misschien legde hij ons het meest eenvoudige Bao la Kiarabu (Bao van de Arabieren) uit, hoe dan ook het bleef knap ingewikkeld. Maar vreselijk boeiend en dan vooral dat je met zulke eenvoudige middelen zo’n spel kan opzetten.

Bao is een Oost-Afrikaansspel en wordt veel gespeeld in Kenia, Tanzania, Malawi en vooral op Zanzibar. Het lijkt eenvoudig, 32 gaten op 4 x 8 en 64 zaden. Maar die eenvoud is maar schijn, het is een zeer strategisch spel met veel variaties.

Gijs gaat er helemaal in op en bedenkt zijn stategie. Ik was het toen al kwijt…………geen spelmens dat ben ik. Maar sommigen worden er helemaaal door gegrepen. In Nederland is er zelfs een Nederlands Baogenootschap, voor uitleg en achtergrond zeker even een kijkje nemen.

Terwijl we vakkundige uitleg krijgen over de gewassen die groeien op Zanzibar is men druk doende met het vlechten van allerlei dingen om ons op te toddeken.

Halverwege de wandeling begint het nog onschuldig met een stopdas voor Gijs en een geinig kikkerhangertje voor mij. Maar ze zijn bezig om meer in elkaar te vlechten van de bladeren van de kokospalm.

Een armband, een ring, oorbellen, een tasje en als toppunt van de kokosdesign een hoed!

“Jut en Juul op Zanzibar” is een mooi passend onderschrift. Maar toch was het heel erg leuk. Ik verwachtte dat alles na een dag slap, verdord en verlept zou zijn, dat was niet het geval. We hadden ons hotelkamerterrasje versierd met onze kokosmode en toen we weggingen zag alles er nog even fris uit.

Nadat we deze spulletjes hadden gekregen ging me ineens opvallen dat de mensen op Zanzibar in het dagelijks leven heel veel gebruik maken van voorwerpen gevlochten zoals deze geinige dingetjes, allerlei formaten manden, erfafscheidingen, matten. Nou ja, de kokospalm wordt niet voor niets ‘the tree of life’ genoemd. Alles van de boom: vruchten, bladeren, stam heeft zijn nut.